عرفه، هنگامه دعا و مناجات
تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۸۹۵۷۰
ایسنا/خراسان رضوی یک کارشناس مذهبی گفت: عرفه روز بزرگی است که هنگامه دعا و مناجات، معرفت، شناخت نسبت به خدا و شناخت نسبت به انسان را دربر میگیرد.
حجتالاسلام مهدی شریعتتبار در گفتوگو با ایسنا به مناسبت روز عرفه اظهار کرد: روز عرفه از روزهای بسیار بافضیلت و بزرگ ایام سال است که به قول بزرگان از اعیاد اسلامی نیز محسوب میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: خواندن دعای عرفه یکی از فعالیتهایی است که در این روز انجام میشود زیرا امام حسین(ع) این دعا را در صحرای عرفات خواندند و مستحب است که توسط مسلمانان در هر جایی که مستقر هستند، این دعای بافضیلت را بخوانند. در دعای عرفه عرفان، معرفت، خداشناسی، اخلاق و تربیت نهفته است و این امر باعث شده تا این دعا از اهمیت و فضیلت ویژهای برخوردار باشد.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: امام سجاد(ع) فرمود «در روز عرفه همه افراد احتیاجات و نیازهای خود را از خداوند طلب میکنند و امید دارند که رحمت الهی در این روز شامل حال همه افراد شود اما اگر کسی خصوصا در این روز از مردم تقاضای کمک کند، در واقع این روز با ارزش را درک نکرده و از غیر خدا حاجت خود را طلب میکند». بنابراین عرفه روز بزرگی است که هنگامه دعا و مناجات، معرفت، شناخت نسبت به خدا و شناخت نسبت به انسان را دربر میگیرد.
وی با بیان اینکه مشهورترین دعای عرفه، دعای امام حسین(ع) است که عصر روز عرفه خوانده میشود، عنوان کرد: امام حسین(ع) در صحرای عرفات فرازهایی از این دعا را آن چنان اشک میریخت که نشاندهنده حال معنوی و عرفانی ایشان نسبت به دعای عرفه است.
خداشناسی یکی از محورهای مهم دعای عرفه
شریعتتبار در خصوص محتوا و آموزههایی که در دعای عرفه وجود دارد، خاطرنشان کرد: یکی از محورهای مهم این دعا از آغاز تا پایان بخش بینش توحیدی، عرفان الهی و خداشناسی است که امام حسین(ع) میفرماید «پروردگارا آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد».
وی با اشاره به اینکه امام حسین(ع) در دعای عرفه خداشناسی، بینش بسیار عمیق عرفانی را یادآوری و آموزش میدهد، بیان کرد: توجه به نعمتهای مادی و معنوی الهی که یکی از آنها حضور در جامعه اسلامی و نظام اسلامی است؛ اینکه انسان توفیق دارد در این حاکمیت اسلامی تنفس کند، یکی از نعمتهای بزرگ الهی است که امام حسین(ع) در دعای عرفه آن را یادآوری میکند. یادآوری و تذکر نعمتهای مادی و معنوی انسان یکی از آموزههای این دعاست.
این کارشناس مذهبی اظهار کرد: محور سوم دعای عرفه، انسانشناسی و توجه به انسان است که چه جایگاه و مقامی دارد. همچنین اشاره به فقر و وابستگی انسان به خدا دارد که وجود آن لحظه به لحظه وامدار و محتاج به عنایت الهی است. همچنین در محور دیگر دعای سیدالشهدا(ع)، طلب آمرزش و مغفرت است که افراد به خدا از عذاب دوزخ پناه ببرند و طلب عاقبتبخیری برای خود و جامعه کنند.
وی گفت: روز عرفه، عرفات، عید قربان و کل مناسک حج، روز توجه به امام زمان(عج) است که اگر این روح و حقیقت در دعا و مناجات و مناسک حج وجود نداشته باشد، مانند عمل و کالبد بدون روح و جان است. بنابراین توجه به ولی خدا و بهرهمندی از نعمتهای الهی از آموزههای مهم عرفات و دعای عرفه است که در این روز بسیار توصیه شده که به یاد امام زمان(عج) باشیم. همچنین امام حسین(ع) تاکید میکند که در این روز نیایش با یاد حجت الهی و امام زمان(عج) دارای اهمیت بسیار زیادی است که مردم جامعه باید به آن توجه کنند.
شریعتتبار عنوان کرد: امام حسین(ع) در سفر حج به یاران خود فرمود «لازمه فلسفه آفرینش و خلقت معرفت الله، عبودیت و بندگی خداست و لازمه عبودیت و بندگی خدا این است که انسان از غیر خدا جدا شود»؛ بنابراین راه رسیدن به معرفت الهی این است که جایگاه بندگی خود را از مسیر تربیتی امام زمان(عج) طی کنیم.
این کارشناس مذهبی اضافه کرد: در این روز شهادت حضرت مسلم، سفیر و نماینده ویژه امام حسین(ع)، است. اگر جامعه از امام زمان(عج) غفلت، پیمانشکنی و عهدشکنی کند، میهمانکش میشوند. دشمنانی که معرفت لازم را به امام و امامت نداشتند، عهد پیمان خود را شکستند و حضرت مسلم را به شهادت رساندند. بنابراین لازم است در این روز به این واقعه اشاره و آن را یادآوری کنیم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری عرفه دعای عرفه خداشناسی عرفان الهی سفر حج روز عرفه نظام اسلامی آفرینش صحرای عرفات انسان شناسی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری استانی ورزشی استانی علمی و آموزشی كرمانشاه منطقه مازندران استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری کارشناس مذهبی شناخت نسبت دعا و مناجات دعای عرفه امام زمان عج امام حسین ع روز عرفه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۸۹۵۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصههای رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»